LGBT community, stand up and join the fight against corruption and social injustice!

Lesbians, Gays, Bisexuals and Transgenders or LGBT community is indeed one of the most deprived sectors in our society. According to Civil Society Organizations (CSOs)  Coalition Report on the situations of Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender (LGBT) persons in the Philippines for the 13th Session of the UN Universal Periodic review  for the Philippines . The economic status of LGBT persons are continually deprived or challenged because they cannot find and secure employment. LGBT persons are not assessed by companies based on skills, work experience and competence but instead are judged because of their sexual orientation and gender identity.

LGBT are also victims of political repression. Disqualification cases were filed against Partylist representing LGBT communities on the grounds of immorality, citing verses from bible and Koran. A clear violation of International Covenant on Civil and Political Rights , Article 25, saying that  “Every citizen shall have the right and the opportunity, without any of the distinctions mentioned in article 2 and without unreasonable restrictions: (a) To take part in the conduct of public affairs, directly or through freely chosen representatives; (b) To vote and to be elected at genuine periodic elections which shall be by universal and equal suffrage and shall be held by secret ballot, guaranteeing the free expression of the will of the electors; (c) To have access, on general terms of equality, to public service in his country.”

 With all the economic, political and cultural discrimination under this patriarchal society where ‘macho’ culture reigns, there is no doubt that LGBT sector, like other sectors is highly motivated to join progressive groups and be part of the struggle for national democracy.

Today, the country is facing a tough fight against corruption perpetrated by politicians from dominant political parties like UNA and Liberal having selfish political and economic interests.  LGBT community could mobilize hundreds of thousands of people against bureaucrat capitalism, where the government is just maximized by the ruling elite to maintain economic superiority.               

Also, LGBT community should take part in pushing and supporting the people’s initiative proposed by former chief justice Renato Puno to abolish discretionary funds (PDAF, DAP) under the legislative and executive branch of government.

The people’s initiative is a strong statement of people’s distrust, including the LGBTs, in the Aquino administration. Their only hope is to wage a people power, spark the mass movement and strengthen their unity against the ruling system.

This is a perfect time for all LGBTs to prove their worth and be part of change. Lesbians, Gays, Bisexuals and Transgenders must win the heart of the people through joining the people’s struggle for land, work, life, equality and transparency in government.

Only in our collective action we can achieve our demand for gender emancipation!

We all have a responsibility to impart our time, talent and skills in building a peaceful, corrupt-free and better society, whether you’re straight or not.

             

Intensify the call to abolish pork, support the people’s initiative!

The proposal of former Chief Justice Renato Puno for a people’s initiative to abolish both the PDAF and Disbursement Acceleration Program (DAP), as well as investigate self-serving politicians, is a clear statement that the people are no longer relying on the promises of this administration to abolish the pork barrel system.

Progressive groups such as Kilusang Mayo Uno and Youth Act Now! and progressive partylists under the Makabayan bloc, immediately supported the proposal vowing to do what it takes to make it a success. “It is clear now that Aquino and his administration won’t abolish pork and will not bring change… We can only rely on collective action and people power to make sure the rotten, corrupt system is ended,”  said Vencer Crisostmo, Youth Act Now! Convenor and Anakbayan National Chairperson.

"A people’s initiative presupposes (that) the Legislative and the Executive branches of government are unwilling to enact and implement laws that will prevent the misuse of public funds. We believe there are sufficient avenues for legislative reform and that Congress is prepared to enact laws to institutionalize these reforms," Presidential Communications Operations Office Secretary Herminio Coloma Jr. said in a regular press briefing in Malacanang.

It is true that the people presume that branches of government are unwilling to abolish the system for the fact that lawmakers and the president itself is benefiting from this system. This administration cannot deny the fact that more and more people are now waking from the illusion of the "straight path," and they are resorting to collective action and people power to change this system.

Coloma also reiterated that the government shares the public's view on the need to put a stop to the abuse of PDAF use, but this is contradicted by the fact that high-ranking political allies of this administration, namely Senate President Franklin Drilon and Speaker Feliciano Belmonte Jr., are inconsistent with their stand on the issue. Even the President isn't straightforward himself.

Regarding the people's initiative, the statements of Malacanang regarding this are inconsistent. In an interview with the Philippine Daily Inquirer last October 21, Deputy Presidential spokesperson Abigail Valte said that the administration supports proposed legislation that aims to strengthen institutions mandated to safeguard public funds. This contradicted the abovementioned statement of Presidential Communications Operations Office Secretary Herminio Coloma Jr. last October 29.

Presidential apologizers are now in a tight spot, playing with words to deter the mass movement against corruption. But the people are intelligent enough to push the people’s initiative despite the fact that this regime will do anything to campaign against this noble cause.

With the machinery and resources of the government to save their self-serving interest, there is no doubt this will be a hard time for Filipinos who have a burning will to change this rotting system of governance. But we must not lose hope for this is also a time for the mettle of the Filipino people to be tested. To paraphrase Jose Maria Sison, only through militant struggle will the best in us emerge.

Hindi lamang ito usapin ng pagsusunog ng upuan!

Kung matatandaan, noong 2010 ay nagsunog ng upuan ang mga militanteng kabataan mula sa Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas bilang simbolikong protesta laban sa nakaambang pagtataas ng matrikula mula P12/unit patungong P200/unit. Tagumpay ang ginawang pagkilos ng mga isko at iska nang makakuha ito ng atensiyon ng midya, gobyerno at ng iba't ibang sektor. Nagkaisa ang administrasyong Guevarra at ang mga iskolar ng bayan upang igiit ang 2 bilyong badyet na kinakailangan ng univesidad para sa mga gastusin nito.  

Sa kabila nito, hindi maiwasan magkaroon ng mabababaw na pagsusuri hinggil sa isyu ng pagsusunog ng upuan. Tandaan nating hindi dapat ikahon sa pagsusunog lamang ng upuan ang usapin, ito'y usapin ng hindi makatwirang pagtataas ng matrukula na iprinotesta sa isang simbolikong pamamaraan. Bilang iskolar ng bayan, hindi natin bibigyang puwang ang makitid na pagsusuri hinggil sa mga usapin ng ating sektor. Parati't parati nating isinasapraktika ang konkretong pagsusuri sa konkretong kalagayan upang higit pang ilantad ang mga di makatwiran at makamamamamayang polisiya ng ating gobyerno pagdating sa usapin ng edukasyon.  

Ngayong araw, muli nanamang pinaingay ng sektor ng kabataan ang usapin ng pagtataas ng matrikula hindi lamang sa PUP kundi sa marami pang SUCs sa buong bansa. Tandaan nating hindi mawawala ang banta ng pagtataas ng bayarin hanggat nasa laylayan lamang ng prayoridad ng gobyerno ang edukasyon.Hahanap at hahanap ang administrasyon ng mga pamamaraan upang mag operate ang pamantasan sa pamamagitan ng pagpapapasan sa mga isko at iska ng mga gastusin nito, ngunit kailangan nating tumbukin na ang edukasyon ay karapatan at tungkulin ng estado na tiyakin ito lalo pa't tayo'y nag-aaral sa isang pampublikong paaralan, kung saan ang mga estudyante ay mula sa pinakamahihirap na sektor ng lipunan. 

 Sa isang facebook fan page ay nabasa ko ang tanong na ito "How do you wish PUP to be known? Pamantasang Utak ang Puhunan o Bonfire University? Kayo na po ang mag-decide." tiyak na ang isasagot ng malawak na hanay ng mga estudyante na kilalanin ang PUP bilang pamantasang utak ang puhunan, ngunit kung uugatin, ang PUP ay kinilala bilang isang pamantasang nagkakanlong ng mga matatalino, progresibo, prinsipyado, makabayan at makatwirang mga mag-aaral, katangiang kinikilala sa buong bansa, katangiang nagpapanatili sa diwang palaban na lumalansag sa mga nakaambang  pribatisasyon at anti-estudyanteng polisiya ng gobyerno.  

 Isa rin sa mga nabasa kong kumento mula sa http://www.facebook.com/pupedu?fref=ts ang "PUP SENTIMENTS. "I have nothing against the activist..i'm also one of the iskolar ng bayan students before..but funny though..they are wasting their time protesting instead of looking for a part time job para naman kung talagang magtataas ang tuition eh me pambayad na cla..and as far as i know pwede namang paunti-unti mong bayaran un ah...wag na clang maging marahas..there are many ways to say whats on our mind..more safer and peaceful..well if they think education is expensive..try ignorance guys!" - R.D." Para sagutin ang kaniyang argumento, Una, ang PUP ay isang state univesity tulad ng nasabi sa itaas, hindi makatwirang magtaas ito ng matrikula sa dahilang hindi ito pinaglalaanan ng mataas na pondo ng pamahalaan, ayon sa rekomendasyon ng United Nation, 6% diumano ng ating Gross Domestic Product ang dapat ilaan sa edukasyon, ngunit kakarampot na 2.8% lamang ang inilalaan ng gobyerno. Ang sinasabi naman niyang paunti-unting pagbabayad ng tuition ay ginagawa na sa ibang pamantasan kung saan higit na nalulugmok ang mga mag-aaral sa utang upang tustusan lamang ang pag-aaral.   

Pinagpupupgayan ang bawat isko at iska na tumitindig, kumikilos at nakikibaka para sa karapatan ng mas malawak na hanay ng masa. Hindi matatawaran ang kanilang lakas ng loob bagamat marami ang kumukutya sa kanilang ginagawa, hindi sila natitinag upang ipaglaban kung ano ang alam nilang tama at akma para sa nakararami. 

Sa mahabang panahon ng pakikibaka ng sintang paaralan para sa Makabayan, Siyentipiko at Pang-masang porma ng edukasyon, pinatutunayan nilang malaki ang magagawa ng sama samang pagkilos upang makamit ang tagumpay.   Hindi natin bibigyan ni katiting na pagkakataon ang iilan upang isakatuparan ang pagtataas ng matrikula sa ating sintang paaralan.   

Ang PUP ay matagal nang dinilig ng di mabilang na protesta para sa hustisyang panlipunan. Ipinagpapatuloy lamang nito ang laban ng libo pang mga isko at iska upang matamo natin ang ang dekalidad at abot kayang edukasyon para sa higit 72,000 iskolar ng bayan na ikinakanlong nito. Kung ipinaglaban nila tayo noon, ngayon naman ang panahon upang ipaglaban natin ang mga susunod pang isko at iska, hanggang sa ang edukasyon ay hindi na nabibili ng salapi, hanggang ang pamahalaan ay hindi na lamang para sa iilan.       Hindi Lamang ito Usapan ng Pagsusunog ng Upuan!

Fountain Pen

Sumilip  si Bogart at Mila sa labas ng tinataguan nilang madilim at masikip na silong, bubungisngis sa tuwing dadaan ang taya sa tagu-taguan at hindi sila makikita.

'Saan mo gustong mapunta, sa langit o impyerno?' bulong ni Bogart kay Mila, 'siyempre sa langit. gagu ka pala eh!'

Lumabas si Bogart sa silong nang punong puno ng dugo ang damit, ngumisi habang hawak hawak ang fountain pen na nakuha niya sa drawer ng kaniyang mama, tumingala siya sa langit at nanalangin 'Lord, sinunod ko na po ang gusto niyo, tumulong po ako sa kapwa ko ngayong araw'

Iba't ibang paraan ng pangangampanya ng mga buwaya

1.       Ipagduldulan ang pagmumukha sa telebisyon kahit hindi pa campaign period. Ipinamumukhang anak, pinsan o kapatid sila ni ganito ganiyan at gusto nilang ipagpatuloy ang hindi matapos tapos na adhikain ng kanilang pamliya. Isang magandang example nito  si Bambi Apuino, JV Ejjercito, Tiningting Cojangco, Jackie Chan Enripwe at marami pang iba.

2.       Nageendorse ng hotdog, mantikilya, tocino o kahit na anong produkto na pwede nilang iendorse para lang matandaan sila ng tao. Hindi mo malaman kung model o lider ba ang gusto nilang maging. Isang magandang halimbawa nito si Chezee Escaldero at ang kaniyang frabellie dogfood products.

3.       Namimigay ng baller. Sikat na sikat dito si Josephine Ejercito Granada at ang mga Bwinay. Itinatatak nila ang kanilang pangalan, pagmumukha o kahit na anong simbolo ng kanilang pagkatao sa mga bagay na pwedeng suotin ng tao.  Mayayamang pulitiko ang nakakaafford nito.

4.       Kumekendeng sa harap ng madla o gumagawa ng kung ano-anong gimik na sa tingin nila ay ikatutuwa ng tao. Kapag tinanong mo sila kung ano ang simbolismo ng kanilang ginagawa, malamang ay abutin sila ng anim na taon para magpaliwanag.  Nung sinulog ay ginawa ito ni Rizza Horsieveros!

5.       Itinatatak ang pangalan sa CANDY. Nagtaka ako kung anong simbolismo nito o kung ano ang gusto niyang ipahatid na mensahe sa tao nung tatakan ni Nancy Bwinay ang ipinamigay niyang sandamakmak na candy, nangangahulugan kaya itong isusulong niya ang pagpapababa ng presyo ng mga minatamis?

6.       May nadudulas sa stage during proclamation rally, nangyari  ‘to kay Rizza Horsieveros nung 2010, may nadulas ulit ngayong taon sa campaign rally ng Lipiral Party, ang tawag dito ay media gimic.

              

  Wag magpauto! 

Paalala sa mga botante para sa darating na halalan.

Kung iboboto mo ang isang kandidato dahil sa kamag-anak siya ni ganito ganiyan, dahil tinatakan niya kaniyang pagmumukha ang candy, payong, damit at poste ng bahay niyo at dahil sa sumayaw siya ng gangnam style habang may hawak na isang sakong bigas, mag-isip isip ka na. Hindi kaya ang pagbabagong hinahanap mo ay isang ilusyong ipinapain lamang sa’yo ng mga buwayang nagpapanggap na payaso.

Habang naglalakad sa kahabaan ng Fuente, Cebu City, kapansin pansing halos hatakin ng mga kandidato ng UNA ang pagmumukha ng taong bayan upang masdan silang kumakaway sa loob ng naggagandahan nilang sasakyan, habang nagsasaboy ng candy na tinatakan ng apelyidong Binay at habang namimigay ng baller na tulad ng lahat ng kanilang dala ay may tatak ng kanilang pagmumukha o di kaya’y pangalan. Kasama rin nila ang kanilang mga magulang, kapatid, pinsan, anak, kapitbahay o asawang lahat  ay may pwesto na rin sa gobyerno, sa pamahalaan kasi nila naisip na magandang magkaroon ng family reunion. Tulad ng mga nagdaang halalan, sila sila lang din ang nakikita natin.

Hindi naman nalalayo ang kaganapan sa Plaza Miranda kung saan nagtipon ang mga kandidato ng Liberal Party, panadaliang binansagan ng ilan ang plaza bilang crocodile farm. Kasama nila si Noynoy na hindi malaman kung presidente ba ng Pilipinas o campaign manager ng kaniyang mga alyado. Monopolyado nila ang media, kung mayroon mang alagad ng media na mapapadpad sa mga makabayang kandiadato ay mabibilang lamang sa kamay. Nagsisilbing propaganda machinery ng mga higanteng partido politikal na binubuo ng mga mayayaman at haciendero ang mga naglalakihang media network sa bansa.

Di rin maitatangging gumastos ng malaki ang Liberal Party at UNA  para sa kanilang mga TV ads. Merong kandidatong isang taon palang bago mag eleksiyon ay nageendorse na ng hotdog, merong nanghihikayat na sumali sa redcross sabay flask ng napakatabang mukha sa TV, meron ding nagsasabing iboto siya dahil kamukha niya daw si Noynoy at pinsan naman siya ng presidente, kung tanungin ko kaya siya kung anong magagawa ng mukha niya kapag sinupalpal siya ni Miriam Defensor Santiago, ano kayang maisasagot niya?

Ang kasaysayan ng eleksiyon sa Pilipinas ay kasaysayan ng pag-aagawan ng mga naghaharing uri ng pwesto sa gobyerno, gagawin nila ang lahat para manalo, kesyo tumae sila ng pako o di kaya’y kumendeng kendeng sa harap ng libo-libo mamamayan, gagawin nila para lang matandaan sila ng taong bayan.

                Kung mananatili tayong nakatuon sa kanilang mga propaganda, di maglaon ay manatili sa ating isipan na sila na lamang ang kandidato sa mga posisyong nakasulat sa ating mga balota, at dahil lubog tayo sa pangakong pagbabago sa pamamagitan ng paghalal ng mga bagong lider ng bansa, wala tayong magawa kundi ihalal ang mga taong ni hindi natin alam ang tunay na karakas, mga taong walang ibang hangad kundi ang pampulitika’t ekonomiyang interes lamang.

Taktikal ang eleksiyon upang mailantad ng sambayanan ang tunay na mukha ng mga pulitikong hahawak sa pinakamatataas na posisyon sa bansa, gayndin ang sistemang pampulitikang pinaghaharian lamang ng iilan. Huwag tayong magpadala sa pangakong pagkain ni Jack Enrile, o sa mga TV ads ni Ting Ting Cojuanco kung saan halatang halata ang batak na batak niyang mukha, higit pang pagkilatis ang kailangan ng sambayanan upang malaman kung sino-sino ba ang nagpapaggap na mabait at kung sino ang tunay na makabayang kandidato na dapat nating iboto.

               

Debate

Sa classroom habang nagdedebate ang isang aktibista at normal na istudyante

Student: ano ba kasing gustong mong tumbukin? Rebolusyon nanaman? (mataas ang boses, halatang naiirita at nakairap ang mata)

Aktibista: Ano po bang pagkakaintindi niyo sa rebolusyon?

Srudent: malay ko sa inyo!

Aktibista: So wala po kayong dahilan para magalit.



PS. Hindi ko alam kung bakit napasok sa usapan nila ang rebolusyon, sa pagkakatanda ko ay ang pagsira ng US Navy sa Tubbataha Reef ang paksa ng aktibistang nagdidiscuss sa classroom na kaniyang pinasukan.