Takot Ako sa Pundidong Bumbilya

Hindi dahil takot ako sa multo

kundi sa pangamba tuwing gigising akong mag-isa

sa mga panahong kailangan ko ng liwanag

at walang bumbilya

na maasahang buksan

 Cody Gonner

Banal

Wala akong pakialam!

dumakdak man sila ng sanlibong pangaral

sabihing siya lang ang makapagpapasaya sa tulad mo, natin

o wisikan ng 'sang galong holy water

hindi na ako maniniwala

pagkat una pa lang ay binali na nila ang kanilang sinabi

dahil kung lahat ng bagay ay ginawa ng diyos

hindi nila pwedeng hindi tayo isama

The Macabre And the Beautifully Grotesque

Demonyo

Dumarami ang pinararatangang demonyo

ipinatapon silang lahat sa dagat-dagatang apoy

ngunit ang hindi alam ng langit

lumalakas sila

lumalawak

at handa nang makipagdigma

Quentin Lënw

Huwag niyong tatakan ng pagmumukha niyo yang Relief Goods! EPAL!

Ang malaking ipinagtataka ko ay bakit may nakatatak na pagmumukha ng mga pulitiko ang mga relief goods na ipinamimigay sa mga nasalanta ng pagbaha. Kinarne na po ba ang katawan niyo at kayo ang ipinalit sa sardinas sa loob ng lata? Letseng mga buwaya 'to!

epal.com

Hubad na hubad na ang hangarin ay hindi ang tumulong, bagkus ay mangampanya, lalo pa at paparating na ang eleksiyon. Nakakairitang isipin na kahit sa pamimigay ng relief goods, ay hinihintay pang dumating ang mga pulitikong wala namang maitutulong sa kumakalam na sikumura ng ating mga kababayan. Pagkain, gamot at matutuluyan ho ang kailangan nila, hindi ang mga mukha niyo with effort sa pag edit ng wrinkles, nunal at pekas. 

Sa mga nagtatanong naman diyan kung bakit sinisisi natin ang pamahalaan sa pag-ulan ng malakas, linawin po natin ang ating punto. Bakit namin sila sisisihin sa pag-ulan? That's beyond their control kapatid, bobo ba kami para sisihin sila? Siyempre hindi! Ang punto ay kung bakit hindi napaghandaan ng pamahalaan ang ganitong  sakuna, huli na nang maipatampok sa taong bayan na ipinatigil ng inutil na pangulo ang 1.9 bilyon pisong flood control projects ng pamahalaan, proyektong sana'y magsasalba sa mga flood prone areas sa buong isla ng Luzon. Tingnan mo nga naman itong bobong pangulong ito oh!

Sa kabila ng delubyong kinakaharap ng ating mga kababayan, nagawa bang bitbitin ng pangulo ang buong senatorial slate niya sa pamimigay ng tulong sa ating mga kababayan, ano ba talagang pakay mo sir? 

At kung hindi rin naman talaga makitid ang utak ni noynoy, saan ka nakakita ng susuong sa baha na naka black shoes? Pormahan mo kuya huh! Hindi pang nag-iisip!

Sa mga kalagayang tulad nito, hindi na sasapat pa ang pag atang ng mamamayan sa pamahalaang hindi prayoridad ang pagbibigay ng serbisyong panlipunan, wala silang ibang uunahin kun'di ang magpabango lamang ng pangalan, tandaan nating para sa kanila, ang pagpasok sa gobyerno ay hindi pagsisilbi, kundi negosyo. 

Kung sakaling hindi ka na tinatanggap ng mundo. maari kitang kupkupin. kung saan hindi kumukupas ang bahaghari, kung saan walang katapusan ang mga awit.

Zdzislaw Beksinski (1929-2005)

Berdugo ng Lansangan!

Ano ang unang pumapasok sa isip mo kapag nakakakita ka ng pulis?

Para sa isang simpleng Pilipino, malamang na ang isagot niya ay "tagapagpatupad ng batas", para sa isang pokpok, malamang ay "customer", ngunit para sa isang mulat na mamamayan, ang paniguradong  isasagot niya ay "tagapagtanggol ng mga nang-aapi sa bayan." Ikaw na ang pumili kung sino ka ba sa tatlong sasagot, kung ikaw ba ay mulat na mamamayan, simpleng Pilipino o isang pokpok. Ngunit bago sumabat ang mga kapulisan natin diyan, uunahan ko na sila, wala pong absolutong bagay sa mundo, hindi ko rin sinasabing lahat sila ay maihahanay ko sa kahit na anong pagpapakahulugan ko sa isang pulis sa aking artikulo. Okay? wag niyo lang akong pag-initan lalo pa at laganap ang "Police Brutality" sa bansang may inaamag na hustisya. 

mula sa bestfriend kong si Google

Sa tuwing magkakaroon ng mga mobilisasyon sa Mendiola, Commonwealth, recto, avenida, estero , iskinita o kahit saang sulok ng mundo, pangunahing umeepal ang mga bundat na kapulisan para pigilan ang mamamayan sa malayang pamamahayag. Sila daw ay naninigurado lamang ng kaayusan sa ating bansa, pero kung ako ang tatanungin, sa tingin ko ay wala na silang ibang pakay kundi sundin ang mga amo nilang nagtatakda ng sarili nilang batas. Ang batas ng Pasismo!

Sa tuwing magkakaroon ng demolisyon na magbibigay daan sa pagpapagawa ng mall, parking lot, o kubeta ng mga higanteng negosyante, sila ang pangunahing nagbabantay kung may mamamayang lalaban para sa karapatan nila sa paninirahan, na dudulo sa paggamit ng dahas.

thephilippines.ph/philippine-culture/filipino-police/

Madalas ay nakasuot sila ng mga baluting pandigma (tuwing may demolisyon), matataas na kalibre ng baril (na labag sa batas sa tuwing mayroong demolisyon o mobilisasyon), pamalo at tear gas na tila susuong sa katapusan ng mundo. Sa ganiyang paraan ko sila nakilala, sa paraang hindi akma sa kung bakit ba sila tinawag na "policy enforcer." 

Habambuhay na rin atang nakabuntot sa mga kapulisan ang salitang "kotong", dahil kahit saan mo sila dal'hin, sa opisina, lansangan o kahit sa mga singit-singit ng siyudad, gagawa at gagawa sila ng paraan upang magkaroon ng pandagdag alak at pambabae tuwing sabado, linggo, kinsenas at katapusan. 'Yan ang isang tipikal na pulis, bagay na hinding-hindi mababago ng PNP hanggat nagsisilbi sila sa maling kinauukulan, sa mga taong sumumpang magiging gahaman magpasawalang hanggan. 

Nakalulungkot lamang isipin na ang mga taong dapat ay nagtatanggol sa bayan, ay nababahiran ng oryentasyon ng pagiging marahas. Mga taong pinasasahod ng taong bayan, ngunit sila ring magiging mekanismo ng pagtataksil ng mga naghaharing-uri sa lipunan. 

Kung gayon, dudulo tayo sa konklusyong ang sino mang manunumpa sa harap ng reaksyunaryong pamahalaan, ay ang mga taong pinaka bulnerableng magamit upang dahasin ang sambayanang Pilipino.

Bagong Bayani, Bumalik ka, Magtatatag tayo ng Bagong Pilipinas.

Hindi na 'ko magtataka kung bakit halos ipagtabuyan ng estdo ang mga Pilipino upang maging alipin sa ibang bayan, dahil ang dugo't pawis lang naman ng mga tinaguriang bagong bayani ang nagsasalba sa naghihingalong ekonomiya ng Pilipinas. Bayaning hindi man lamang maipagtanggol ng pamahalaang walang alam gawin kun'di pigain ang kanilang mga pinaghirapan.

Ilang anak pa ba ang kailangang mabuhay mag-isa para lamang sa nakasisilaw na dolyares ng Amerika? Sa mga pangakong matatamis na tsokolate, makakapal na damit na hindi akma sa ating klima o mga gadget mula sa kanluraning bansa? Ilang bata pa ba ang iiyak sa bawat paliparan sa tuwing aalis ang kanilang mga magulang? Ilan pa kaya ang mabubuhay sa piling ng kanilang mga lolo, lola o kasambahay? Ilan pa kaya silang nanakawan ng pagkakataong magkaroon ng normal na buhay na may buong pamilya? Alang-alang sa pangako ng mas maginhawang bukas!

larawan mula sa Pinoy weekly

Pilit itinatago ng pamahalaan sa bansag na "Overseas Filipino Workers" ang mga kababayan nating naging manggagawa sa ibang bansa, ngunit sa katotohanan o esensiya ay mga inangkat na produktong huhuthutan lamang ng murang lakas paggawa. 

Kung totoong ang pangingibang bayan ang sagot upang umahon tayo sa kahirapan, bakit hanggang ngayon ay lugmok parin tayo sa malagkit na putik ng lipunan? Bakit hanggang ngayon ay marami parin sa ating mga kababayan ang nanlilimahid. kung sasagutin mo ako ng "dahil tamad sila!", magpakita ka sa'kin nang makotongan kita, sila ay mga biktima ng nabubulok na sistemang pinananatili ng iilan, pinananatili ng mga taong nakikinabang dito. Kung hindi ka resolbado sa aking argumento, magsuntukan nalang tayo!

Sa bawa't isang Pilipinong lumilisan sa ating bayan, lalong lumalabo ang kinabukasang makapagtatag tayo ng nagsasariling industriya, ng bansang makapagkakanlong sana sa ating mga manggagawa upang hindi na nila kailanganing mangibang bayan, upang wala nang luhang pumatak sa bawat paliparan o pier kung saan itinakdang maghiwalay ang bawat pamilyang Pilipino. 

Imbis na pagyamanin ang sariling ekonomiya sa pamamagitan ng hitik na yamang tao, lalo pang itinutulak ng pamahalaang lumayas sa sariling bayan ang mga pinakamahuhusay na Pilipino, upang pakinabangan ng mga higanteng ekonomiya ng ibang bansa. Ipinamumukha lamang ng ating mga lider  na walang matinong buhay na maaasahan sa Pilipinas, sa lupang ating tinubuan, sa kapuluaang dinilig ng dugo ng ating mga bayani. 

Kung ganito ang konkretong kalagayan, kung hindi na nagsisilbi ang estado batay sa kung bakit ito binuo ng bawat Pilipinong naghimagsik noon, marapat na itong baguhin at palitan ng isang pamahalaang tunay na magsisilbi sa sambayanan.

Marapat na bumalik ang mga Pilipinong naging biktima ng pagiging sunod-sunuran ng pamahalaan sa mga puti, marapat na sama-sama tayong magtatag ng isang bagong lipunan, kung saan wala nang Pilipinong magiging dayuhan sa sariling bayan. 

Para sa aking mga Kamag-Aral

Kung hindi para sa naapi, ngayon pa lang sinasabi ko na, itigil mo na ang pagsusulat! Kung puros tungkol lamang sa pag-inom mo ng mamahaling kape, pagpunta sa kung saan-saang beach, pakikipagkalantari, ngayon pa lang sinasabi ko na, itigil mo na ang pagsusulat.

larawan mula kay google, kaibigan ko siya. 

Ang kahit na anong uri ng midya ay isang propaganda, at lahat ng manunulat, sa aminin niyo man at sa hindi ay isang mekanismo sa pagpapalaganap ng propaganda. Tayo'y nabubuhay sa pagitan ng mga nagbabanggaang pwersa sa lipunan, mga naghaharing uri at uring pinaghaharian. at bilang manunulat, nasasa'yong mga kamay kung paano, saan at kanino ka magsusulat. Sa uring pinagsasamantalahan, o sa uring nanamantala, at pakatandaan mong ang hindi pagpanig ay pagpanig sa naghaharing uri, at ang manahimik ay pagpiling manatili sa umiiral na sistemang panlipunan.

Hinihingi ng obhektibong kalagayan na magmulat ka, na maging aktibo sa pagpapalaganap ng propagandang magsisilbi sa bayan, ng mga tintang hinubog, pinainit at pinatigas ng damdaming mapagpalaya. Hindi kailangan ng mga naghihikahos na magsasaka ng mga larawan mo sa starbucks, hindi nila kailangang mabasa kung paano mo kinain ng kapirasong tsokolate, sorbetes o kung naglalaba ka ba, nagluluto o kumakain ng pancit canton sa kasalukuyan. Hindi sa wala silang pakialam, sadyang hindi lang nakakatulong ang pagbabahagi mo ng mga walang kwentang bagay, o ng mga pangyayaring walang kinalaman sa pagpapaunlad ng kaisipan.

Lalong lalo na sa mga iskolar ng bayan mula sa pamantasang aking pinagmulan, pinapanday tayo ng katotohanan, ininit at hinubog ng mga paghihirap. Binihisan ng baluti ng karunungan upang magsilbi sa mas malawak na hanay ng masa, tinagurian kang iskolar ng bayan hindi lamang upang maging propesyunal, ngunit upang maging mandirigmang lalaban para sa katotohanan at sa katotohanan lamang.

Dahil ang pagsusulat ng walang politikal na motibasyon o hangarin ay isa mabahong hangin, dadaan ngunit mawawala rin paglaon, at ang mga obrang nabubuhay ng walang hanggan ay mga obrang nagsilbi sa bawat pinagsamantalahan, paulit-ulit na babalikan ng bawat salin lahi.